Childhood disintegrative disorder is a neuropsychiatric syndrome characterized by normal development of verbal and nonverbal communication skills, social interaction, play, bladder and bowel control and motor behavior at least in the first two years, followed by regression between 2-10 years of age in two or more of the abovementioned developmental areas. Childhood disintegrative disorder is accepted to be very rare and the exact nature is still unknown. The cases of childhood disintegrative disorder mimic various disorders, especially at initial stages may confuse clinicians to diagnose. Ttherefore presentation of further clinical cases will assist clinicians to manage in the characterization of the disorder in different settings. Studies related to childhood disintegrative disorder are rare in literature. The purpose of this paper is to present the pharmacological intervention of two cases of childhood disintegrative disorder with risperidone. The first case was characterized by an onset of irritability, defiance and hyperactivity at age of four years, later followed by regression in language, bowel and bladder control and social interaction skills. The second case was a child in which the disorder started with regression in language as well as behavior disturbance at four years two months of age, and then language regression, poor bowel and bladder control and decline in social interaction skills were noticed. Risperidone was used as a pharmacological agent in both cases to control behavioral problems and benefit was achieved.
Risperidon tedavisi çocukluğun dezintegratif bozukluğunda yararlı olabilir: İki olgu sunumu
Çocukluğun dezintegratif bozukluğu, yaşamın ilk 2 yılında sözel ve sözel olmayan iletişim, sosyal etkileşim becerileri, oyun, mesane ve barsak kontrolü ile motor davranış alanlarında normal gelişimi takiben 2-10 yaşları arasında yukarıda belirtilen alanların en az ikisinde gerileme gözlenen nöropsikiyatrik bir sendromdur. Çocukluğun dezintegratif bozukluğunun oldukça seyrek olduğu kabul edilmekte ve gerçek nedeni halen bilinmemektedir. Çocukluğun dezintegratif bozukluğu olan olgular özellikle başlangıç evrelerinde farklı birçok hastalığı taklit ederek tanıda güçlük yaratmaktadır. Bu nedenle daha fazla klinik olgunun sunulması, bozukluğun farklı ortamlarda ortaya çıkış tarzlarını anlamaya yardım edecektir. Literatürde çocukluğun dezintegratif bozukluğu ile ilgili çalışmalar az sayıdadır. Bu yazıda çocukluğun dezintegratif bozukluğu olan iki olgunun risperidon ile tedavisinin sunulması amaçlanmıştır. İlk olgu dört yaşında irritabilite, karşı gelme ve aşırı hareketlilik yakınmalarıyla başlayan ve sonrasında dil gelişiminde gerileme, barsak ve mesane kontrolü ve sosyal etkileşim becerilerinde gerilemesi olan bir çocuktur. İkinci olgu ise dört yaş iki aylıkken dil gelişiminde gerileme ve davranış sorunlarıyla başlayan ve benzer şekilde dil gelişiminde gerileme, barsak ve mesane kontrolünde zayışık ve sosyal etkileşim becerilerinde azalma olan bir çocuktur. Her iki olguda da davranış sorunlarına yönelik risperidon tedavisi başlanmış ve fayda sağlanmıştır.