.png)
Objective: To gather data about the efficacy and safety of risperidone in normally developing preschool children with disruptive behavior disorders (DBDs).
Methods: This is a retrospective chart review study of preschool aged children who were referred to a university hospital or a private child psychiatry clinic and treated with risperidone for the presence of DBDs. Charts of the subjects were reviewed for psychiatric characteristics of the subjects as well as the efficacy and safety of risperidone. Symptom severity and improvement were assessed with Clinical Global Impression- Severity (CGI-S) and Improvement (CGI-I) scales.
Results: The subjects were 21 boys (84%) and 4 girls (16%) with an age range of 26-64 months (45.79±11). The duration of risperidone treatment ranged from 2-60 weeks (18.87±15.19). Risperidone dosage ranged from 0.25-1 mg/ day (0.52±0.22 mg). Baseline and end point CGI-S scores ranged from 6-7 (6.56±0.5) and 2-7 (3.96±1.3), respectively. A nonparametric Wilcoxon t-test revealed significant differences between baseline and end point CGI-S scores (p<0.001). The majority of the subjects (n=18; 72%) showed “much” to “very much” improvement in target disruptive behavior symptoms. Overall five subjects (20%) did not report any side effects. The most frequently reported side effects were sedation, increased appetite, weight gain, enuresis, headache, dermatological reactions, and fatigue. Four subjects discontinued the medication due to side effects. Side effects were generally transient and mild to moderate in severity and no life threatening side effects were reported.
Conclusions: Psychosocial interventions should be the first-line of treatment in preschool children with DBDs. Psychopharmacological treatment may be considered in severely impaired subjects with careful monitoring. Risperidone may generally be a safe and effective option in treating DBDs in preschool children; however, relatively high rates of side effects should suggest caution in the use of this drug. Further systematically designed studies are needed on this topic.
Yıkıcı davranış bozuklukları olan okulöncesi çocuklarda risperidon tedavisi: Bir dosya tarama çalışması
Amaç: Normal gelişim gösteren okul öncesi çocuklarda yıkıcı davranış bozukluklarının (YDB) tedavisinde risperidonun etkinliği ve güvenilirliğine dair veri toplamak.
Yöntem: Bu çalışma bir üniversite hastanesi ya da özel bir çocuk psikiyatrisi kliniğine başvuran/yönlendirilen ve YDB nedeniyle risperidon tedavisi alan okul öncesi çocukların tıbbi kayıt ve takiplerinin geriye dönük incelemesidir. Olguların tıbbi kayıtları psikiyatrik özellikler ve risperidon tedavisinin etkinliği ve ilişkili yan etkiler açısından incelendi. Semptom şiddeti ve iyileşme Klinik Global İzlem-Şiddet (KGİ-Ş) ve İyileşme (KGİ-İ) ölçekleri kullanılarak değerlendirildi.
Bulgular: Olgular 21 erkek (%84) ve 4 kız çocuğundan (%16) oluşmaktaydı. Yaş ortalaması 45.79±11 aydı. Risperidon tedavisinin süresi 2-60 haftaydı (18.87±15.19). Risperidon doz aralığı 0.25-1 mg/gündü (0.52±0.22 mg). Başlangıç ve son-değerlendirme KGİ-Ş skorları sırasıyla 6-7 (6.56±0.5) ve 2-7 (3.96±1.3) idi. Wilcoxon t-testi başlangıç ve son-değerlendirme KGİ-Ş puanları arasında belirgin bir farklılık gösterdi (p<0.001). Olguların önemli bir kısmı (n=18; %72) hedef yıkıcı davranış semptomlarında oldukça ya da çok düzelme gösterdi. Beş olgu (%20) her hangi bir yan etki bildirmedi. En sık bildirilen yan etkiler sedasyon, iştah artışı, kilo artışı, enuresis, baş ağrısı, dermatolojik reaksiyonlar ve yorgunluk olarak saptandı. Yan etkiler genel olarak geçici ve hafif-orta şiddetliydiler. Dört olgu yan etkilerden dolayı tedaviyi bıraktı. Her hangi bir yaşam-tehdit edici yan etki bildirilmedi.
Sonuç: Psikososyal girişimler YDB olan okul öncesi çocuklarda ilk sıra tedavi olmalıdır. Ciddi derecede etkilenmiş olgularda psikofarmakolojik tedavi dikkatli bir takiple bir tedavi seçeneği olabilir. Risperidon YDB olan okul öncesi çocuklarda genel olarak güvenli ve etkili bir farmakolojik tedavi seçeneği olabilir. Bununla birlikte yüksek yan etki oranları bu konuda karar verilirken dikkatli olmayı gerektirmektedir. Bu konuda daha iyi dizayn edilmiş sistematik araştırmalara ihtiyaç vardır.