Objective: The effects of serotonin and/or noradrenaline re-uptake inhibitors on memory have been investigated in various clinical and pre-clinical studies. However, contradictory results have been reported. In this study, the effect of the selective noradrenaline re-uptake inhibitors atomoxetine and reboxetine, a tricyclic antidepressant, amitriptyline, and a selective serotonin re-uptake inhibitor, paroxetine, on learning and memory were examined alone or in combination with scopolamine in mice using a passive avoidance task.
Methods: Male Balb-C mice (25-30 g) were used. Reboxetine (10 mg/kg), atomoxetine (5 mg/kg), paroxetine (10 mg/kg) and amitriptyline (10 mg/ kg) were investigated alone or in combination with scopolamine (1 mg/kg). A passive avoidance task was used to evaluate memory function. Acquisition time was recorded on the first day and retention time on the second (after 24 h). All drugs and saline were administered intraperitoneally 30 min prior to testing in order to evaluate retention time.
Results: None of the drugs or saline impaired retention time when administered alone; however, scopolamine significantly impaired retention time (p=0.003). Reboxetine, atomoxetine and paroxetine all resulted in a marked improvement in retention time in combination with scopolamine. A combination of amitriptyline and scopolamine also significantly reduced retention time (p=0.013).
Conclusion: Our results suggest that the effect of atomoxetine and reboxetine on improving memory deficit may be attributed to their inhibition of noradrenaline re-uptake. The effect of paroxetine on improving memory deficit may arise from enhanced serotonergic activity. Amitriptyline’s lack of positive effect on memory deficit may be due to its own anticholinergic effect. Further studies using the same models and animal species are needed to clarify the mechanisms of the effects of each drug.
Atomoksetin ve reboksetinin pasif sakınma testinde bellek üzerindeki iyileştirici etkisi
Amaç: Serotonin ve/veya noradrenalin geri alım inhibitörlerinin bellek üzerine etkileri çeşitli klinik ve preklinik çalışmalarda araştırılmıştır. Ancak, çelişkili sonuçlar bildirilmiştir. Bu çalışmada selektif noradrenalin geri alım inhibitörü olan atomoksetin ve reboksetinin; serotonin geri alım inhibitörü olan paroksetinin ve trisiklik antidepresan amitriptilinin farelerde bellek üzerindeki etkileri pasif sakınma testi ile karşılaştırılmalı olarak değerlendirilmiştir.
Yöntem: Çalışmada 25-30 gr ağırlığında erkek Balb-C fareler kullanıldı. Reboksetin (10 mg/kg), atomoksetin (5 mg/kg), paroksetin (10 mg/kg) ve amitriptilin (10 mg/kg) tek başlarına ve skopolamin (1 mg/kg) ile kombinasyon şeklinde uygulandı. Belleği değerlendirmek için pasif sakınma testi kullanıldı. İlk gün farelerin kazanım süresi (acquisition time) ikinci gün (24 saat sonra) ise retansiyon süresi (retention time) kaydedildi. Tüm ilaçlar ve salin, retansiyon süresinin değerlendirilmesinden 30 dakika önce intraperitoneal olarak uygulandı.
Bulgular: Tüm ilaçlar ve salin, tek başlarına uygulandıklarında retansiyon süresini bozmadılar. Ancak, skopolamin retansiyon süresini anlamlı ölçüde bozdu (p=0.003). Skopolamin ile kombine edildiğinde reboksetin, atomoksetin ve paroksetin retansiyon süresinde belirgin bir iyileştirici etki gösterdi. Amitriptilin, skopolamin ile kombine edildiğinde retansiyon süresi anlamlı ölçüde azaldı (p=0.013).
Sonuç: Atomoksetin ve reboksetinin bellek bozukluğu üzerindeki iyileştirici etkisi noradrenalin gerialım inhibisyonuna bağlı olabileceği ileri sürülebilir. Bellek bozukluğu üzerinde paroksetinin iyileştirici etkisi artmış serotonerjik aktivite ile ilişkili olabilir. Amitriptilinin bellek bozukluğu üzerinde iyileştirici etkisinin olmaması antikolinerjik yan etkisi nedeniyle olabilir. Bu ilaçların iyileştirici etkilerinin mekanizmalarını açıklamak için aynı model ve hayvan türlerini kullanarak yapılacak daha ileri çalışmalara ihtiyaç vardır.