Introduction: Aripiprazole is a partial agonist of dopamine D2 and D3 and serotonin 5-HT1A, 5-HT2C and 5-HT7 receptors, and it is also an antagonist of serotonin 5-HT2A and 5-HT6 receptors. Partial D2 receptor agonism is thought to stabilize dopaminergic neurotransmission in the mesolimbic and mesocortical pathways. Dysregulation in the dopamine and serotonin systems is known to be one of the factors that is responsible for the etiology of depression. In this study, we aimed to evaluate the antidepressant potential of aripiprazole in rats by studying its effects on dopamine and serotonin receptors.
Method: In this study, male Wistar Albino rats of 8-week old were used. They were divided into 4 groups, each of which consisted of 8 rats. As a depression model, the Chronic Mild Stress (CMS) model was used for four weeks on the rats. The first group was the control group and that received saline as a placebo without CMS. For the second group, aripiprazole (2.5 mg/kg) was administered with CMS; for the third group, escitalopram (10mg/kg) was administered with CMS and for fourth group a placebo (serum physiologic) was given with CMS. Additionally a sucrose consumption test was performed before and after the CMS model.
Results: Sucrose intake at the baseline and within the first week of the study did not differ among the groups. The sucrose consumption of the group with CMS was significantly lower than that of the control group during the second, third and fourth weeks. While the consumption of sucrose in the groups who received aripiprazole and escitalopram did not differ from the group which was exposed to CMS at the beginning and during the first and second weeks, it was significantly higher at the third and fourth weeks. The sucrose consumption values of the groups that received aripiprazole and escitalopram were not different from the control group throughout the study.
Conclusion: In this study, aripiprazole has been shown to produce an antidepressant effect comparable to that of escitalopram in rats using a model of depression.
Aripiprazolün antidepresan etkinliğinin kronik hafif stres modeli ile değerlendirilmesi: Deneysel bir çalışma
Giriş: Aripiprazol dopamin D2, D3 ve serotonin 5-HT1A, 5-HT2C, 5-HT7 reseptörlerinin parsiyel agonisti ve serotonin 5-HT2A ve 5-HT6 reseptörlerinin antagonistidir. Parsiyel D2 reseptör agonizmasının mezolimbik ve mezokortikal yolaklarda dopaminerjik nörotransmisyonu stabilize ettiği düşünülmektedir. Dopamin ve serotonin sistemlerindeki düzensizliklerin depresyon etyolojisinde sorumlu tutulan faktörlerden biri olduğu bilinmektedir. Dopamin ve serotonin reseptörleri üzerine etkisi olan aripiprazolün ratlarda antidepresan etkinliğinin araştırılması amaçlanmıştır.
Yöntem: Bu çalışmada 8 haftalık Wistar Albino cinsi erkek ratlar kullanıldı. Ratlar her bir grupta sekiz adet olmak üzere 4 gruba ayrıldı. Ratlarda depresyon modeli olarak 4 hafta süreyle Kronik Hafif Stres (KHS) modeli kullanıldı. Birinci grup kontrol grubu olarak alındı. Bu gruba KHS uygulanmadan serum fizyolojik plasebo olarak verildi. İkinci gruba kronik hafif stres (KHS) ile birlikte aripiprazol (2.5mg/kg), 3. gruba KHS ile birlikte essitalopram (10mg/kg), 4. gruba KHS ile birlikte plasebo (serum fizyolojik) verildi. KHS modeli başlamadan önce ve daha sonra haftada bir kez sükroz testi uygulandı.
Bulgular: Sükroz tüketimleri başlangıçta ve 1. haftada gruplar arasında farklı değildi. KHS uygulanan grubun sükroz tüketim değerleri 2. 3. ve 4. haftalarda kontrol grubundan anlamlı olarak düşük bulundu. Aripiprazol ve essitalopram alan grubun sükroz tüketimleri başlangıç, 1. ve 2. haftalarda KHS uygulanan gruptan farklı bulunmazken; 3. ve 4. haftada KHS uygulanan gruptan anlamlı olarak yüksek bulundu. Aripiprazol ve essitalopram alan grupların sükroz tüketim değerleri çalışma boyunca kontrol grubundan farklı değildi.
Sonuç: Bu çalışmada depresyon modeli oluşturulan ratlarda aripiprazolün essitalopramla karşılaştırılabilir antidepresan etki oluşturduğu gösterilmiştir.