_page-0001.jpg)
.png)
Objective: rTMS (repeated transcranial magnetic stimulation) is a non-invasive brain stimulation technique approved for medication-refractory unipolar depression (MRUD). The aim of this study was to evaluate the efficacy of rTMS in medication-resistant depression and to compare the outcome with clinical variables, particularly with somatic and anxious symptoms.
Method: Our study was performed in 36 patient with MRUD. Six of the patients were drug free for at least 8 weeks and no pharmacological medication administered to them throughout the study. Thirty patients continued taking their current psychotropic medications with no change throughout the study. Both in and out-patient subjects were between 18-50 years of age. A sociodemographic form was administered to all patients. Patients were assessed with MADRS (Montgomery-Asperg Depression Scale) and HAMA (Hamilton Anxiety Scale) at baseline before rTMS, and after last session of rTMS. Patients received 15 rTMS sessions to left DLPFC (Dorsolateral prefrontal cortex) with %110 MT 20 Hz, 1000 p/d protocol with same parameters.
Results: The most significant decrease was at mean MADRS score with 43.6% percent reduction while HAMA S (Somatic) subscore was the second most decreased. Decreases in depression score was statistically more significant in monotherapy with rTMS group compared to rTMS in addition to drug therapy group. Other finding was that pretreatment HAMA T (Total) score and S subscore were significantly high in those who responded to rTMS clinically (MADRS >%50 reduction from baseline). There were negative correlation between post-treatment MADRS score and pretreatment HAMA S and P (psychic) subscores.
Conclusion: rTMS treatment is more effective in MRUD patients with anxiety symptoms, particularly accompanied with somatic symptoms. Clinical improvement was superior in those who received rTMS as monotherapy.
tTMU (tekrarlayıcı transkraniyal manyetik uyarım) tedavisi unipolar refrakter major depresif bozukluğun somatik ve anksiyete semptomlarında daha mı etkili?
Amaç: Tedaviye dirençli major depresif bozukluk (TDMDB) hastalarında tTMU, etkinliği kanıtlanmış ve onaylanmış bir somatik tedavi yöntemidir. Bu çalışmada TDMDB tanısı konmuş bir grup hastada, tTMU tedavisinin klinik etkililiği ve klinik bazı değişkenlerle, özellikle de somatik ve anksiyete semptomlarıyla tedaviye yanıt arasındaki ilişki irdelenmiştir.
Yöntem: Çalışmaya, psikotik olmayan, unipolar MDB tanı kriterlerini karşılayan 18-52 yaş arası, son 8 haftada tedavi değişikliği yapılmamış, halen farmakolojik tedavisi devam eden (n=30) ve ilaç tedavisiz (n=6), tedaviye dirençli toplam 36 hasta dahil edilmiştir. Hastalara sosyodemografik hasta görüşme formu doldurulduktan sonra, klinik değerlendirmede tedavi öncesi ve tedavi sonrası HAM-A (Hamilton Anksiyete Ölçeği) ve MADRS (Montgomery Asperg Depresyon Ölçeği) uygulanmıştır. Hastalara 15 seans, sol Dorsolateral Prefrontal Kortekse (DLPFK), 20 Hz frekansta günlük 1000 atım (pulse) protokolünde tTMU tedavisi uygulanmıştır. Bu çalışma bir doğal izlem çalışmasıdır.
Bulgular: Klinik ölçekler arasında en yüksek düşüş, ortalama %43.6 lık oranla MADRS skorunda iken, bunu HAM-A-Somatik alt skoru takip etmiştir. tTMU’nun monoterapi şeklinde uygulanması ve ilaç tedavisine ekleme tedavisi şeklinde uygulanması etkinlik açısından karşılaştırıldığında; tTMU tedavisi sonrası, monoterapi grubunda klinik düzelme, ekleme tedavisi grubuna göre anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur. Tedaviye yanıt veren (MADRS> %50 azalma) hastaların HAM-A Somatik alt skoru ve HAM-A toplam skorunun tedavi öncesi daha yüksek olduğu saptanmıştır. Ayrıca, tedavi sonrası MADRS skorları ile tedavi öncesi HAMA somatik ve psişik alt skorları arasında negatif yönde bir ilişki olduğu saptanmıştır.
Sonuç: rTMU tedavisi depresif hastalarda depresif semptomların yanında, somatik semptomların önde olduğu anksiyete semptomlarında daha etkilidir. Ayrıca rTMU kullanımında monoterapi lehine anlamlı bir fark olduğu gözlenmiştir.