Leibovich (1973) defined psychogenic nausea and vomiting as vomiting without any obvious organic pathology or with a psychological etiology. Antidepressants are reported to provide improvement in psychogenic vomiting. We report a case, who used escitalopram-olanzapine combination (EOC) for the treatment of psychogenic vomiting. A 38-year-old female with persistent vomiting is presented. She reported daily vomiting that began in her second pregnancy and continued for the next 6 years. Approximately 20 minutes after each meal, she experienced nausea and and abdominal “fullness” followed by vomiting. Repeated imaging modalities and laboratory investigations demonstrated normal results. Previous trials of proton pump inhibitors and H2-blockers had failed to provide relief. She denied guilt after vomiting, did not intend to lose weight, and was satisfied with her body habitus. She denied obsessions, compulsions, delusions, and current deppressive symptoms. The findings on physical examination were unremarkable. She has received several psychotropic agents (fluoxetine, risperidone, haloperidol) for at least 4 months before admission. She was prescribed escitalopram 10 mg and olanzapine 5 mg daily. During her visit at 1 month, she reported an asymptomatic period of approximately 2 weeks. She had no vomitting attacks for the first time in 6 years. She remained asymptomatic and reported a significant improvement in her quality of life. The use of tricyclic antidepressants, trazodone, and mirtazapine for psychogenic nausea and vomiting has been reported in openlabel trials and case reports. There is only one case report showing the benefit of escitalopram for the treatment of psychogenic vomiting. Although exact mechanism is unknown, EOC was effective for psychogenic vomiting in our patient. We suggest that EOC may be effective for treating these patients. Clinical trials are needed to define the mechanisms of action of EOC and to support its efficacy.
Psikojenik kusma tedavisinde kombine essitalopram ve olanzapin kullanımı: Olgu sunumu
Leibovich (1973), psikojenik mide bulantısı ve kusmayı, belirgin organik patoloji olmaksızın veya psikolojik etiyoloji ile birlikte kusma olarak tarif etmiştir. Antidepresanların psikojenik kusmada da faydalı olduğu bildirilmiştir. Burada psikojenik kökenli kusması için kombine essitalopram, olanzapin kullanan bir olguyu sunuyoruz. 38 yaşında kadın hasta devam edegelen kusma yakınması ile başvurdu. İkinci gebeliği ile başlayan ve 6 yıldır devam eden günlük kusmaları olduğunu ifade etti. Her öğünden yaklaşık 20 dakika sonra bulantı ve doluluk hissi sonrasında kusuyordu. Tekrarlanan görüntüleme yöntemleri ve laboratuar tetkikleri normaldi. Proton pompa inhibitörlerinden ve H2-Blokerlerden fayda görmemişti. Kustuktan sonra suçluluk duygusu olmadığını, kilo vermek istemediğini ve vücüdundan memnun olduğunu belirtti. Obsesyon, delüzyon, hezeyan ve mevcut depresyon tarişemiyordu. Fizik muayenesi normaldi. Bize başvurmadan önce, her biri en az 4 ay süren çeşitli tedavi denemeleri (şuoksetin, risperidon, haloperidol) başarısız olmuştu. Hastaya 10 mg/gün essitalopram ve 5 mg/gün olanzapin başlandı. 1 ay sonra başvurduğunda yaklaşık 2 haftadır kusmadığını ifade etti. Bu, hastanın 6 yıl boyunca kusma atakları olmadan geçirdiği ilk dönemdi. Kontrollerde hastanın bulguları tekrarlamadı ve yaşam kalitesi arttı. Psikojenik kusma tedavisinde trisiklik antidepresanlar, trazodon ve mirtazapin kullanımı ile ilgili olgu sunumları ve açık uçlu çalışmalar mevcuttur. Psikojenik kusmada essitalopramın faydasını gösteren sadece bir olgu sunumu vardır. Kesin etki mekanizmasını bilmememize rağmen, hastamızda psikojenik kusmaya karşı essitalopram-olanzapin kombinasyonu (EOK)etkili bulundu. Bu hastaların tedavisinde EOK’un faydalı olabileceğini düşünüyoruz. Essitalopram-olanzapin kombinasyonunun kusma tedavisinde etki mekanizmasını açıklayacak ve etkisini destekleyecek çalışmalara ihtiyaç vardır.