.png)
Nail biting (onychophagia) is defined as repeated nail breaking and nail eating. In DSM-IV it is classified under impulse-control disorders (ICD) unless otherwise specified. However, some studies have shown that aripiprazole may be useful in the treatment of trichotillomania and ICD which are similar to onychophagia phenomenologically. In this paper, we aimed to present a case of onychophagia whom was successfully treated with add on aripiprazole to escitalopram. A 31 years old, single male patient came with anxiety, restlessness, insomnia, fear, attention deficit, and nail biting. The patient was diagnosed to have generalized anxiety disorder (GAD) and ICD. He has GAD complaints since one year and nail biting complaints since childhood. Fluoxetine was given to the patient. Due to lack of response to fluoxetine, his medication was switched to escitalopram. GAD symptoms of the patient were resolved with escitalopram 10 mg/day after 12 weeks, however, his nail biting symptoms have persisted. Since aripiprazole is known for its beneficial effects in the treatment of ICD, we added it with the 5mg/day dosage. After 3 weeks with this treatment his nail biting was dramatically improved and nail destruction has not been observed anymore. The achievements of the treatment have persisted in his follow-up visits of 6 months duration. There is no adequate research on the treatment of nail biting. Evidence about the pharmacological treatment of nail biting is very scarce. There are case reports about effectiveness of aripiprazole in the treatment of impulse control disorders such as pathological gambling and trichotillomania. As in our case, if onychophagia is hypothesized as an impulse control disorder, then aripiprazole may be useful in treating it. Our case supports this suggestion by providing persisting benefits of aripiprazole add on treatment to escitalopram in the setting of GAD and onychophagia comorbidity.
Onikofaji tedavisi için aripiprazol eklenmesi: Bir vaka sunumu
Tırnak yeme (onikofaji), tekrarlayan tırnak kırma ve yeme durumudur. DSM IV’e göre başka türlü adlandırılmayan dürtü kontrol bozukluğu olarak sınışandırılır. Bununla beraber fenomenolojik olarak onikofajiye benzeyen trikotillomani ve dürtü kontrol bozukluklarında aripiprazolün faydalı olabileceği bazı çalışmalarda gösterilmiştir. Bu yazıda essitalopram tedavisine aripiprazol eklenmesiyle başarılı bir şekilde tedavi edilen onikofaji vakasını sunmayı amaçladık. 31 yaşında erkek hasta sıkıntı hissi, huzursuzluk, uykusuzluk, kuruntu, dikkat dağınıklığı ve tırnak yeme şikayetleri ile başvurdu. Hastaya yaygın anksiyete bozukluğu (YAB) ve BTA dürtü kontrol bozukluğu (onikofaji) tanısı konuldu. Yaklaşık bir yıldır YAB şikayetleri olduğunu, çocukluğundan bu yana tırnak yeme şikayeti olduğunu belirten hastaya şuoksetin başlandı. Hastanın tedaviden yeterince fayda görmemesi nedeniyle tedavisi essitalopram ile değiştirildi. Essitalopram 10 mg/günle hastanın anksiyete belirtileri 12 hafta sonra iyileşti, ancak hastanın onikofajisi devam etmekteydi. Sonrasında dürtü kontrol bozukluklarında faydalı olduğu bildirilen aripiprazol 5 mg/gün olacak şekilde eklendi. Bu kombinasyon tedavisinden 3 hafta sonra tırnak kayıplarının olmadığı gözlemlendi. Tedavi yanıtının takiplerde 6 ay süre ile de devam ettiği gözlendi. Tırnak yeme tedavisi ile ilgili araştırmalar yetersizdir ve farmakolojik yaklaşımlar kısıtlıdır. Aripiprazolün trikotillomani, patolojik kumar oynama gibi dürtü kontrol bozukluklarında faydalı olduğunu bildiren olgu sunumları mevcuttur. Bizim vakamızda onikofaji bir dürtü kontrol bozukluğu olarak ele alınarak tedavisinde aripiprazolun faydalı olabileceği öngörülmüştür. Onikofajisinin eşlik ettiği yaygın anksiyete bozukluğu hastasında essitaloprama aripiprazol eklenmesi sonucu tedavinin faydalı olması ve bu faydanın takiplerde devam etmesi öngörümüzü desteklemektedir.