Objective: Although previous studies have shown that the theory of mind (ToM) ability is impaired in Asperger’s Syndrome (AS) and in schizophrenia, few controlled studies compared the ToM performance between the two disorders. Besides, the relationship between the degree of ToM impairment and symptom dimensions is unclear, and presence of ToM impairment in remitted patients with schizophrenia is controversial. Here, we tested the hypothesis that schizophrenia patients with prominent negative symptoms were closer to AS patients and different than schizophrenia patients without prominent negative symptoms and healthy controls in terms of ToM functioning.
Method: Fourteen patients with AS, 20 with schizophrenia and 20 healthy controls, matched by age, educational level and IQ scores were enrolled. AS was diagnosed according to the DSMIV criteria and independently confirmed by two psychiatrists. Schizophrenia patients were diagnosed by the Turkish version of Structured Clinical Interview for DSM-IV Diagnosis (SCID-I) and symptom severity was evaluated with the Scale for the Assessment of Negative and Positive Symptoms. Schizophrenia group consisted of clinically stable patients. The ToM battery included stories to assess first and second order false belief tasks (ToM1 and ToM2). The full-scale IQ, Verbal Comprehension, Freedom from Distractibility and Perceptual Organization scores were assessed by Weschler Adult Intelligence Scale–Revised (WAIS-R). Non-parametric tests were used to compare the neuropsychological performances of the three groups. In order to investigate whether schizophrenia patients with prominent negative symptoms were similar to AS patients, schizophrenia patients were divided into high (Sch-HN) and low (Sch-LN) negative-symptom subgroups by median split. For these four groups (AS, Sch-HN, Sch-LN, and controls) between group comparisons were performed. Correlations between the clinical measures and ToM performance were assessed by Spearman correlation test.
Results: AS and schizophrenia patients performed significantly worse than controls in the ToM2 task, while the AS group had worse ToM1 performance than both schizophrenia patients and healthy controls. The Sch-HN subgroup had significantly lower ToM2 scores than the Sch-LN patients, and worse ToM1 functioning than the controls.
Conclusions: These results suggest that clinically stable schizophrenia patients have ToM impairments. Sch-HN group performed comparably poorly as the AS group, while the Sch-LN group was relatively spared. The most profoundly impaired patients with schizophrenia in terms of ToM functioning were represented by those with high negative symptoms (Sch-HN). Similar to AS, as a neurodevelopmental impairment, these patients may not have developed ToM ability, or they may have lost their ToM capacity as a result of a neurodegenerative process during the illness. Supplementary studies using other methods (e.g., neuroimaging, neurophysiology) may highlight the brain regions that are affected differentially in AS and schizophrenia, the relationship of ToM impairments and negative symptoms, and the role of ToM impairments in the neurodevelopmental or neurodegenerative hypothesis of schizophrenia
Şizofreni ve Asperger Bozukluğu’nda zihin kuramı: Negatif belirtiler ile ilişkisi
Amaç: Önceki çalışmalar Asperger Sendromu (AS) ve şizofrenide Zihin kuramı (ZK) bozuklukları bildirilmiş olsa da bu iki bozukluğun ZK bakımından birbiriyle karşılaştırıldığı az sayıda çalışma vardır. Ayrıca şizofrenide ZK bozukluklarının belirti boyutları, hastalık şiddeti ile ilişkisi ve remisyona girmiş hastalarda ZK bozukluklarının devam edip etmediği konuları da açıklığa kavuşmamıştır. Bu çalışmada negatif belirtileri ön planda olan şizofreni hastalarının ZK performanslarının, negatif belirtileri ön planda olmayan şizofreni hastalarından farklı ve AS hastalarına daha yakın olduğu hipotezi incelenmiştir.
Yöntem: Çalışmaya yaş, eğitim düzeyi ve IQ derecesi bakımından eşleştirilmiş, erkek ve erişkin, 14 AS, 20 şizofreni hastası ve 20 sağlıklı kontrol alındı. AS tanısı DSM IV tanı ölçütlerine gore konuldu ve hastaların tanıları iki psikiyatri uzmanı tarafından ayrı ayrı yapılan görüşmelerle doğrulandı. Şizofreni tanısı DSM-IV Tanıları İçin Yarı Yapılandırılmış Klinik Görüşme (SCID-I) Türkçe Formu ile kondu. Hastalardaki belirtilerin şiddeti Şizofrenide Negatif Belirtileri Derecelendirme Ölçeği (SANS) ve Şizofrenide Pozitif Belirtileri Derecelendirme Ölçeği (SAPS) kullanılarak değerlendirildi. Şizofreni grubu klinik olarak stabil durumda olan hastalardan oluşturuldu. ZK bataryası birinci ve ikinci derece ZK (ZK1 ve ZK2) performansını değerlendiren ve yanlış inancı saptamak için hazırlanan öykülerden oluşturuldu. Her üç grupta Wechsler Yetişkinler İçin Zeka Ölçeği – Revize Form kullanılarak toplam IQ, sözel anlama, çeldiriciden etkilenmeme ve algısal organizasyon alt faktörleri değerlendirildi. Grupların karşılaştırılmasında parametrik olmayan testler kullanıldı. Şizofreni hastaları SANS ile saptanan negatif belirtilerin derecesine göre negatif belirtileri ön planda olanlar (Sch-HN, n=10) ve olmayanlar (Sch-LN, n=10) olarak ikiye ayrıldı ve karşılaştırmalı analizler tekrar edildi. Her üç grupta klinik ölçümler ve ZK performansları Spearman korelasyon analizi ile değerlendirildi.
Bulgular: ZK-2 testinde AS ve şizofreni hastalarının sağlıklı kontrollerden daha düşük puan aldığı ve AS grubunun ZK-1 testinde diğer iki gruba göre daha düşük bir performans gösterdiği saptandı. Sch-HN grubundaki hastalar, hem sağlıklı kontrollere göre daha düşük bir ZK-1, hem de Sch-LN grubundaki hastalara göre daha düşük bir ZK-2 perfromansı gösterdiler.
Sonuç: Bu bulgular klinik olarak stabil şizofreni hastalarında ZK bozukluğunun bulunduğuna, ancak AS hastalarında ZK performansının şizofreni hastalarına göre daha kötü olduğuna ve ZK performansı açısından en çok bozukluğu olan şizofreni hastalarının negatif belirtileri ön planda olan hastalar olduğuna işaret etmektedir. Bu hastalar, nörogelişimsel bir bozukluğa bağlı olarak, tıpkı AS hastalarında olduğu gibi ZK becerilerini hiç geliştiremiyor olabilirler, ya da nörodejeneratif bir sürecin sonucu olarak ZK becerilerinde kayıp ortaya çıkıyor olabilir. AS ve şizofrenide farklı biçimde etkilenen beyin bölgelerinin, ZK bozukluğu ile negatif belirtiler arasındaki ilişkinin ve ZK bozukluklarının şizofreninin nörogelişimsel ve nörodejeneratif hipotezleri içindeki rolünün aydınlatılması için nörogörüntüleme, nörofizyoloji gibi farklı yöntemleri kullanan ek çalışmalar yapılmalıdır.