Somatization has been described as the experience and communication of psychological distress in the form of physical symptoms. Various studies have delineated factors that might predict or may be associated with somatization. Alexithymia, which is primarily the inability to identify and communicate feelings is one of these factors. Somatosensory amplification is rather a new concept which denotes the tendency to experience somatic and visceral sensation as usually intense, noxious and disturbing. It involves bodily hypervigilance, the predisposition to focus on certain weak and infrequent bodily sensations, and a tendency to appraise them as pathological and symptomatic of disease, rather than normalizing them. Hypochondriacal concerns as well as anxiety and depression are thought to foster somatization. Depressed individuals’ negative and pessimistic cognitive schemas foster the recall of illness-related memories, a negative view of their health and their future prognosis, and a heightened awareness of their unpleasant experiences. Anxiety usually manifests itself with somatic symptoms and medical care utilization is documented to be high in this group. If the bodily symptoms are the somatic manifestations of anxiety, this can induce self-observation and selective perception motivated by fear, resulting in more anxiety which in turn stimulates arousal with somatic symptoms. In this article we aimed to discuss the factors which might contribute to somatization by reviewing recent literature. We also focused on the pros and cons of the instruments developed to measure these constructs.
Somatizasyonun belirleyicileri: Bir derleme
Somatizasyon psikolojik sıkıntının bedensel bulgular biçiminde yaşanması ve iletilmesi olarak tanımlanmıştır. Somatizasyonla ilişkili olan ya da onu belirleyen etkenlerle ilgili çeşitli çalışmalar yapılmıştır. Temel olarak duyguları tanıma ve onları iletme zorluğunu gösteren bir yapı olan aleksitimi bu etkenlerden birisidir. Beden duyumlarını abartılı algılama da nisbeten yeni olarak gündeme gelen bir başka etkendir. Abartılı algılama bedensel duyumlara aşırı dikkat kesilme, bedensel ve viseral duyumları yoğun ve rahatsız edici olarak algılama ile kendini gösterir. Kişi zayıf ve nadir beden duyumlarına odaklanarak onların bir hastalık habercisi olduğunu düşünür. Hipokondriak ilgi, depresyon ve anksiyetenin de somatizasyonu beslediği düşünülmektedir. Depresif bireylerin olumsuz ve kötümser bilişsel şemaları, hastalıkla ilgili anıları canlandırır, kişileri sağlıklarını ve gelecekteki prognozlarını olumsuz değerlendirmeye ve hoşlanmadıkları yaşantılarını daha fazla fark etmeye sevk eder. Anksiyete de kendisini sıklıkla bedensel bulgularla gösterir ve bu grupta tıbbi bakım kullanım oranı yüksektir. Eğer bedensel bulgular anksiyetenin somatic görünümleri ise bu durum, kişinin kendisini gözlemesine ve korkuyla güdülenen seçici algılamaya yol açabilir, bu daha çok anksiyeteyle sonuçlanıp somatik belirtilerde uyarılmaya yol açabilir. Bu yazıda yakın dönemdeki somatizasyon çalışmaları gözden geçirilerek somatizasyonun belirleyicilerinin tartışılması amaçlanmıştır. Ayrıca sözü geçen yapıları ölçmek için geliştirilmiş olan araçların üstünlük ve eksiklikleri üzerinde durulmuştur.