The association of perfectionism with depression, antidepressant medication response and suicidal ideation

Aim: Perfectionism is a multidimensional personality characteristic that has been studied extensively during the last decade. Studies about multidimensional perfectionism indicated that depression and some aspects of perfectionism are related. Our objective was by studying depressed individuals before and after antidepressant treatment to evaluate the predictive value of perfectionism in antidepressant response and suicidal ideation, as no similar studies were conducted in this area in our country so far.

Method: The study was conducted on 56 patients with a diagnosis of depression according to DSM-IV. Standard explanations about scales were provided to the patients after obtaining informed consent from each. Afterwards sociodemographic data form, Beck Depression Inventory, Automatic Thoughts Questionnaire, and Multidimensional Perfectionism Scale were applied. The scales were re-administered to the patients at the follow up visit 6 weeks after (duration required for response to antidepressant medication) initiation of antidepressant treatment. SPSS package programme was used for the statistical analysis of the results. The statistical analysis of change in the total scores of Beck Depression Inventory and Automatic Thoughts Questionnaire between the first application (before treatment) and the second one (after 6 weeks of antidepressant treatment) was done by Wilcoxon Signal test and, the weightiness in the alteration of subscale scores of perfectionism was analysed by dependent t-test. The significance of linear relationship between suicidal thought in Beck Depression Inventory, education, and subscales of perfectionism, was established by Sperman’s “rho” coefficient and weightiness level. The significance of association between subscale scores and depression severity in Beck Depression Inventory was analysed by Kruskal-Wallis test. Backwards elimination regression analysis was applied for the evaluation of factors having the maximum effect on depression reduction. In all the analyses of this study, a statistical significance value of p<0.05 was used.

Results: Fiftysix patients were included in the study. The age of the patients ranged between 18 and 56. The mean age of the patients was 36.8 ±10.7 years. Seventeen (30.4%) of the patients were male, and 39 (69.6%) were female. As a result of the analyses performed, no relationship was found between perfectionism and depression severity or suicidal ideation. Other-oriented perfectionism, self-oriented perfectionism, education, sex and automatic thoughts were found as factors influencing the response to antidepressant medication.

Conclusion: In our study, decrease in depression severity after antidepressant treatment could be attributed to changing in factors like other-oriented perfectionism and self-oriented perfectionism. To the best our knowledge no other study has examined this subject in a clinical sample in our country. Since this is the first study, adaptation of the results to the general population should be considered only after re-testing our findings with further studies in larger clinical and normal samples.

Mükemmeliyetçiliğin depresyon, antidepresana yanıt ve intihar düşüncesi ile ilişkisi

Amaç: Mükemmeliyetçilik son 10 yılda üzerinde fazlasıyla çalışılan çok boyutlu bir kişilik özelliğidir. Çok boyutlu mükemmeliyetçilik hakkındaki araştırmalar depresyon ile mükemmeliyetçiliğin bazı yönlerinin ilişkili olduğunu ortaya koymuştur. Bu çalışmanın amacı, daha önce ülkemizde benzer bir çalışma yapılmamış bir alan olan antidepresan tedavi öncesi ve sonrasında depresyonu olan bireylerin incelenerek mükemmeliyetçiliğin antidepresan yanıttaki ve intihar düşüncesindeki yordayıcılık değerlerini incelemek olarak belirlenmiştir.

Yöntem: Çalışma, DSM IV’e göre depresyon tanısı almış 56 hasta ile yürütülmüştür. Bilgilendirilmiş onamları alınan hastalara ölçekler hakkında açıklamalar yapılmış ve daha sonra sosyodemografik veri formu, Beck Depresyon Envanteri, Otomatik Düşünce Ölçeği ve Çok Boyutlu Mükemmeliyetçilik Ölçeği uygulanmıştır. Antidepresan tedavileri başlanan ve 6 hafta sonra (antidepresan tedaviye yanıt için gereken süre) kontrole çağrılan hastalara ölçekler tekrar uygulanmıştır. Çalışmanın istatistiksel işlemleri için SPSS paket programı kullanılmıştır. İlk başvuru ile ikinci başvuru zamanları arasında Beck Depresyon Envanteri ve Otomatik Düşünce Ölçeği toplam puanlarında istatistiksel olarak anlamlı değişimin olup olmadığı Wilcoxon işaret testi ile mükemmelliyetçilik alt ölçek puanlarındaki değişimin önemliliği ise bağımlı t-testi ile incelenmiştir. Beck depresyon envanterinde yer alan intihar düşüncesi ve eğitim ile mükemmeliyetçilik alt ölçekleri arasında anlamlı doğrusal ilişkinin olup olmadığı Sperman’ın “rho” katsayısı ve önemlilik düzeyi saptanarak bakılmıştır. Mükemmeliyetçilik alt ölçek puanlarının Beck depresyon envanterinde tespit edilen depresyonun şiddeti ile anlamlı birliktelik gösterip göstermediği Kruskal-Wallis testi ile değerlendirilmiştir. Depresyonda düşüş üzerinde en fazla etkiye sahip olan faktörleri belirlemek amacıyla geriye dönük eliminasyonlu regresyon analizi uygulanmıştır. Bu çalışmadaki tüm analizlerde istatistik anlamlılık derecesi olarak p<0.05 kullanılmıştır.

Bulgular: Çalışmaya 56 hasta alınmıştır. Hastaların yaşları 18-56 arasında değişmektedir. Hastaların yaş ortalaması 36.8 ± 10.7’dir. Çalışmada yer alan hastaların 17’si (%30.4) erkek, 39’u (%69.6) kadındır. Yapılan analizler sonucunda depresyon şiddeti ve intihar düşüncesi ile mükemmeliyetçilik arasında ilişki bulunmamıştır. Başkalarına yönelik mükemmeliyetçilik, kendine yönelik mükemmeliyetçilik, eğitim, cinsiyet ve otomatik düşünce ise antidepresan tedavide yanıta etki eden faktörler olarak bulunmuştur.

Tartışma: Çalışmamızda, antidepresan tedavi uygulanan hastalarda kendine yönelik mükemmeliyetçilik, başkalarına yönelik mükemmeliyetçilik gibi faktörlerin değişmesi ile depresyon şiddetinde azalma dikkati çekmektedir. Bugüne kadar ülkemizde klinik bir örneklemde bu incelemeyi yapan başka bir çalışmanın olmadığı bilinmektedir. Yapılan ilk çalışma olduğu için elde edilen sonuçların daha büyük klinik ve normal örneklem ile yapılacak çalışmalarla tekrar test edilmesinin ve sonuçlarının dikkatli bir şekilde grubun geneline uyarlanmasının önemli olduğu düşünülmektedir.