Objective: Psychiatric problems are frequently observed in children and adolescents with epilepsy. The aim of the present study was to investigate the relation between psychiatric problems and mental health service in children and adolescents with epilepsy.
Method: Sixty four children and adolescents with epilepsy who were consecutively referred to the child neurology department and the epilepsy unit of a university hospital were included in the study. Sociodemographics questionnaire and Child Behavior Checklist (CBCL) were applied to all of the cases. Then each case were interviewed and diagnosed according to DSM-IV criteria.
Results: Although 48.4% (n=31) of the cases have a psychiatric diagnosis, the rate of cases who seek for psychiatric treatment was only %29.7 (n=19). Fourteen cases (21.9%) were taking psychiatric medication. When we compared the cases that referred to child psychiatry departments and those who did not, there were differences of the scores of some subscales between the two groups such as somatic complaints, delinquent behavior, aggressive behavior, social, thought, attention problems, externalizing, internalizing and total problem subscales of the CBCL. Psychiatric diagnoses were more frequent in children who referred to a child psychiatry department. Family income level was found to be associated with the demand of mental health service. Attention problems were the most important predictor for psychiatric referral.
Conclusion: High rate of unmet mental health service demand in epileptic children and adolescents underscores the need for more consultation-liaison studies among child psychiatry departments and child neurology and epilepsy clinics in order to provide mental health service to these patients.
Epileptik Çocuk ve Ergenlerde Psikiyatrik Başvuru ve Tedavi
Amaç: Epileptik çocuk ve ergenlerde psikiyatrik sorunlar sık gözlenmektedir. Bu çalışmada epileptik çocuk ve ergenlerdeki psikiyatrik sorunlar ile çocuk ve ergen psikiyatrisi polikliniklerine başvuru arasındaki ilişkinin araştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Bir üniversite hastanesi çocuk nörolojisi ve epilepsi polikliniğine ardışık olarak başvuran 64 epileptik çocuk ve ergen çalışmaya alınmıştır. Olgulara sosyodemografik veri formu ve 4-18 Yaş Çocuk ve Gençler için Davranış Değerlendirme Ölçeği (ÇGDÖ) uygulanmıştır. Bütün olgularla tanısal psikiyatrik görüşme yapılmış ve DSM-IV ölçütlerine dayalı olarak tanı konmuştur.
Bulgular: Olguların %48.4(n=31)’ünde psikiyatrik bir tanı olmasına karşın çocuk ve ergen psikiyatrisi bölümlerine başvurma ve tedavi edilme oranı %29.7(n=19)’dir. On dört olgunun (%21.9) psikiyatrik ilaç tedavisi aldığı görülmüştür. Başvurusu olan ve olmayan olgular karşılaştırıldığında, iki grup arasında ÇGDÖ’nin somatik sorunlar, suça yönelik davranış, saldırgan davranışlar, sosyal, düşünce ve dikkat sorunları ile dışa yönelim, içe yönelim ve toplam alt ölçek puanları arasında anlamlı farklılık bulunmuştur. Çocuk ve ergen psikiyatrisi bölümlerine başvurusu olan olgulara psikiyatrik bozukluk tanısı daha sık konulmuştur. Başvuruda bulunan ailelerin gelir düzeyi daha yüksektir. Dikkat eksikliği sorunları klinik başvuruyu yordayan en önemli etmen olarak saptanmıştır.
Sonuç: Epileptik çocuk ve ergenlerdeki yetersiz psikiyatrik hizmet alma oranının yüksek olması, bu hastaların uygun tedavi edilebilmeleri için çocuk nörolojisi ve epilepsi bölümleri ile çocuk ve ergen psikiyatrisi bölümleri arasında daha fazla konsültasyon liyezon çalışması yapılmasına gereksinim olduğunu ortaya koymaktadır.