The olfactory reference syndrome (ORS) is a psychiatric disorder in which the patients feel they are emitting body odors that might be offensive to other people. Patients with ORS are preoccupied with their body odor. They often apologize for the nonexistent odor and engage in activities to rid themselves of the odor. Patients often limit their public appearences and restrict their social and occupational encounters. In DSM-IV delusions about personal odor are described as an example of the somatic subtype of delusional disorder. We present a case of olfactory reference syndrome of a 36 year old single male where the delusion of emitting a foul body odor has caused a significant social avoidance. The patient was in extensive help-seeking behavior in search of a solution to his body odor. He responded favorably to a combination of citalopram and pimozide therapy. His delusions have resolved as well as his depressive symptoms within two months of treatment.
Olfaktör referans sendromu: bir olgu sunumu
Olfaktör referans sendromu (ORS) hastaların ba.ka insanları rahatsız edecek beden kokuları yaydıklarına inandıkları bir psikiyatrik bozukluktur. Çoğu olguda hezeyanlı bozukluk tek belirtiyle seyreder ve ba.ka psikiyatrik belirti ve bulgular görülmez. ORS hastaları beden kokularıyla a.ırı me.guldürler ve şizofren hastalardan farklı olarak, bu durumun kendilerine dışarıdan empoze edildiğini öne sürmez, tam aksine, kendilerini suçlarlar. Var olmayan bu koku için sıklıkla özür diler ve kendilerini bu kokudan kurtaracak çeşitli etkinlikler içine girerler. Hastalar sıklıkla toplum içine çıkmaz, sosyal ve meslekî etkile.imlerini kısıtlarlar. DSM-IV’te kişisel kokuyla ilgili hezeyanlar hezeyanlı bozukluğun somatik alt tipine örnek olarak verilmektedir. Bu yazıda, kötü beden kokusu yayma hezeyanının, hayatında ciddi bir sosyal kaçınmaya yol açtığı 36 yaşında bekâr bir erkek olfaktör referans sendromu hastası sunulmaktadır. Hasta psikiyatri polikliniğine içe kapanıklık, yalnız kalma isteği, moralsizlik, kötü bir koku yaydığı dü.üncesi ve ilaçla intihar girişimi nedeniyle ailesi tarafından getirildi. Hasta beden kokusuna çare bulmak için yoğun bir yardım arama davranışı sergiliyordu. Sitalopram ve pimozid tedavisine olumlu cevap verdi. Hezeyanı ve depresif belirtileri tedavinin ikinci ayı sonunda tamamen düzeldi. Sunduğumuz olgu ORS konusundaki nozolojik tartışmalara örnek teşkil etmesi bakımından dikkat çekicidir. ORS nadir görülen, somatik tipte bir hezeyanlı bozukluk durumudur. Klinisyenin bu sendrom hakkında bilgili olması, onu etkin bir biçimde tedavi edebilmesine olanak sağlayacaktır.