Objective: The aim of this study was to investigate the neuropsychiatric sequelaes that occurred and persisted throughout the follow up period of patients who received a diagnosis of neuroleptic malignant syndrome (NMS).
Method: The records of the 870 patients, who were hospitalized at Psychiatric Hospital of Medical Faculty of Gaziantep University, were evaluated retrospectively for possible diagnosis of NMS. Ten of 870 inpatients were found to receive a diagnosis of NMS according to DSM-IV criteria during their hospitalization. The treatments and development of any neuropsychiatric sequelae were investigated and noted.
Results: Among 10 NMS cases, 4 of them seem to develop neuropsychiatric sequelaes. Two months after development of NMS, in 8 patients, the signs of persisting cog-wheel rigidity and rigidity were observed. During follow-up period of patients, 3 patients presented cognitive deficiency, 1 presented parkinsonism, and 1 patient had flexion-contracture in his hand as a permanent complication of NMS. The cognitive deficiency in case 1 resolved after 4 months which had been presumed to be related with ECT treatment. The symptoms of cognitive deficiencies in other cases did not show any progress despite vigorous treatment.
Conclusions: With the development of emergency treatment approaches, NMS cases usually respond to treatment and are mostly improved mortality rates were decreased. However, some patients may have persistent neuropsychiatric sequelaes which should be taken into account during treatment course and should be dealt with carefully.
Nöroleptik Malign Sendrom ve Nöropsikiyatrik Sekelleri: Geriye Dönük bir Araştırma
Amaç: Bu çalışmada kliniğimizde, nöroleptik malign sendrom (NMS) tanısı konulup takip edilen olguların klinik izlemleri ve sonrasında ortaya çıkan nöropsikiyatrik sekellerinin incelenmesi amaçlanmıştır.
Yöntem: Ocak 2001 - Ocak 2006 dönemleri arasında Gaziantep Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri kliniğinde yatarak tedavi gören 870 hastanın dosyası araştırıldı. NMS tanısı konulmuş olan 10 olgunun tıbbi dosyaları geriye dönük olarak incelenmiştir. Olguların tanıları DSM IV tanı ölçütlerine göre konulmuş olup, olgular tedavi ve nöropsikiyatrik sekeller yönünden değerlendirilmiştir.
Bulgular: NMS tanısı konulmuş 10 olgunun 4’ünde kalıcı nöropsikiyatrik sekel geliştiği görülmüştür. Sekiz hastada NMS tedavisi sonrası 2 aylık dönem içerisinde devam eden dişli çark, rijidite gibi bulgulara rastlanılmıştır. Hastaların uzun dönem izleminde ise 3 hastada bilişsel kayıp, 1 hastada parkinsonizm ve 1 hastada elde şeksiyon kontraktürü şeklinde kalıcı nöropsikiyatrik sekeller görülmüştür. Olgu 1’de ortaya çıkan bilişsel işlevlerdeki kayıp 4 ay sonra normale dönmüş olup, bilişsel işlev kaybının EKT uygulamasına bağlı olabileceği düşünülmüştür. Diğer iki olguda gelişen bilişsel işlev kaybı kalıcı olmuştur.
Sonuç: Acil tedavi yaklaşımlarının geliştirilmesi ile NMS olgularının büyük çoğunluğu iyileşmekte, ölüm oranları azalmaktadır. Bununla birlikte bir kısım hastada kalıcı nöropsikiyatrik sekeller ortaya çıkabilmektedir. Bu çalışma, NMS komplikasyonlarının yalnızca erken dönemle sınırlı olmadığını göstermesi açısından önemlidir.