_page-0001.jpg)
.png)
Objective: The aim of this study was to investigate the stepwise efficacy, after 8 and 12 weeks of fluoxetine treatment, on social anxiety disorder (SAD) in 7 to 17 yearold children and adolescents (n=40) and to explore the variables that determine the response to treatment.
Method: The study had a naturalistic design where the results were analyzed retrospectively. The baseline measures included the Clinical Global Impression-Severity, the Self-Report for Childhood Anxiety Related Disorders, the Social Anxiety Scale for Children-Revised (SASC-R), and the maternal Liebowitz Social Anxiety Scale. At 8 and 12 weeks, patients were rated on the Clinical Global ImpressionImprovement, while children and adolescents completed the Self-Report for Childhood Anxiety Related Disorders.
Results: Fluoxetine was significantly effective for SAD and well tolerated. The beneficial effect increased over time. A multiple regression model was constructed to determine the best linear combination of age, presence of a comorbid anxiety disorder, baseline SASC-R scores, duration of SAD, maternal social anxiety scores, and family history for depression and anxiety disorders. This combination of variables significantly predicted the SASC-R scores at 12 weeks (F(6,99)=91.5, p=0.01).
Conclusion: The results of this study reveal that fluoxetine is effective and well tolerated for the acute treatment of social anxiety disorder in children and adolescents. The results suggest that younger age, lower baseline social anxiety scores, absence of a family history for depression and/or anxiety disorders, and lower maternal social anxiety scores predict a better outcome. Although overlapping anxiety symptoms of comorbid disorders may persist, the improvement of SAD is more likely when the children or adolescents have a comorbid anxiety disorder.
Çocuk ve ergenlerde sosyal fobi tedavisinde fluoksetin: Etkinlikte rol alan faktörler
Amaç: Bu çalışmanın amacı 7-17 yaş aralığındaki sosyal anksiyete bozukluğu (SAB) bulunan çocuk ve ergenlerde (n: 40) şuoksetinin 8. ve 12. haftalardaki etkinliğini araştırmak ve tedaviye yanıtı etkileyen faktörleri tespit etmektir.
Yöntem: Çalışma natüralistik bir desende yapıldı ve sonuçlar geriye dönük olarak değerlendirildi. İlk başvuruda çocuklara Klinik Global İzlem Ölçeği, Çocuklar İçin Sosyal Anksiyete Ölçeği, Çocuklar için Sosyal Fobi Ölçeği-Yenilenmiş (ÇİSFÖ-Y) ve annelere Liebowitz Sosyal Fobi Belirtileri Ölçeği uygulandı. 8 ve 12. haftalarda hastalar Klinik Global İzlem Ölçeği ile değerlendirildi ve olgular ÇİSFÖ-Y’yi doldurdular.
Bulgular: Fluoksetin SAB’de anlamlı olarak etkili bulunmuş ve hastalar tarafından iyi bir şekilde tolere edilmiştir. Olumlu etkisinin zaman içerisinde arttığı görülmüştür. En iyi lineer kombinasyonu belirlemek amacıyla eşlik eden anksiyete bozukluğu varlığı, temel ÇİSFÖ-Y puanları, SAB’nin süresi, maternal sosyal anksiyete skoru, depresyon ve anksiyete bozuklukları için aile öyküsü için bir çoklu regresyon modeli oluşturulmuştur. 12. haftadaki ÇİSFÖ-Y puanlarında bu değişkenler kombinasyonu için anlamlı bir farklılık saptandı F(6,99)=91.5, p:0.01.
Sonuç: Bu çalışmanın bulguları çocuk ve ergenlerdeki sosyal anksiyete bozukluğunda şuoksetin kullanımının etkin ve güvenilir olduğunu göstermiştir. Sonuçlara göre, küçük yaşın, düşük bazal sosyal anksiyete skorunun, ailede depresyon veya anksiyete bozukluğu öyküsü olmamasının, annenin sosyal anksiyete skorunun düşük olmasının daha iyi tedavi yanıtıyla ilişkili olduğu bulunmuştur. Öte yandan, örtüşen anksiyete belirtileri var olmaya devam etse de, komorbid anksiyete bozukluğu olan çocuk ve ergenlerde sosyal anksiyete bozukluğunun iyileşme olasılığı daha yüksek bulunmuştur.