Objective: Antipsychotic medication choose (conventional or atypical) and add-on anticholinerjics, add-on depot antipsychotics and need for switching of antipsychotics while medication were examined in schizophrenia and schizoaffective disorder inpatients.
Method: In this study, in which 787 schizophrenic and schizoaffective inpatients were evaluated retrospectively, we investigated the rate of anticholinergic and depots add on therapies or switching the index medication and compared them among basic features of the patients (i.e. duration of hospitalization, frequence of hospitalization…)
Results: Atypical antipsychotis were the treatment of choice in 86.3%. Add on depot antipsychotics rate were %63.8 in group which classical antipsychotic were being used, and %40.2 in atypical group, rate of anticholinergic use were %64.8 in classical group and %50.3 in atypical group, switching the index medication rate were %32.4 in classical group and %19.6 in atypical group, and these results were significant statistically (p<0.05). Furthermore results show that add-on depot antipsychotics rate was higher for quetiapine (51.5%) and clozapine (48.9%) than olanzapine (29.5%) and risperidone (42.9%) treated patients (F=20.5, p<.001). The rate of anticholinergic use was higher in risperidone (67.1%) and quetiapine (52.5%), while olanzapine (37.3%) and clozapine (37.8%) treated patients were being lower (F=50.3, p<.001). Switching the index medication rate was highest for quetiapine (25.3%) and lowest for clozapine (6.7%) treated patients (F=12.63, p<.007).
Conclusion: In addition besides results show that atypical antipsychotics were advantageous than classical antipsychotics among add-on depot antipsychotics, rate of anticholinerjics use and switching of index medication, pointed out significant differences among atypical antipsychotics in each also.
Hastanede yatan şizofreni ve şizoaffektif bozukluk tanılı hastalardaki antipsikotik tedavi seçimlerinin geriye dönük değerlendirilmesi
Amaç: Antipsikotik (klasik ya da atipik) kullanım tercihini ve kullanım sırasında antikolinerjik ve depo antipsikotik ekleme gereğini ve ilaç değiştirme ihtiyacını araştırmak amacı ile şizofreni ve şizoaffektif bozukluk tanısı ile yatan hastalar incelenmiştir
Yöntem: Bu çalışmada, şizofreni ve şizoaffektif bozukluk tanılı 787 yatan hasta geriye dönük olarak incelenmiş, antikolinerjiklerin tedaviye eklenme oranı, ilave depo antipsikotik kullanımı veya başlangıç antipsikoti ğinin değiştirilmesi araştırılmış ve hastaların bazal klinik özellikleri (ör; hastanede kalış süresi, toplam hastaneye yatış sayısı…) karşılaştırılmıştır.
Bulgular: Atipik antipsikotikler hastaların %86.3’ünde tercih edilen tedavi olmuştur. İlave depo antipsikotik kullanım oranı klasik antipsikotik kullanan grupta %63.8 iken, atipik grupta %40.2; antikolinerjik kullanım oranı klasik grupta %64.8 iken, atipik grupta %50.3; başlangıç antipsikotiğinin değiştirilme oranı ise klasik grupta %32.4, atipik grupta ise %19.6 idi ve bu sonuçlar istatistiksel olarak anlamlı idi (p<0.05). Ayrıca sonuçlar olanzapin (%29.5) ve risperidon (%42.9) ile tedavi edilen hastalara göre ketiyapin (%51.5) ve klozapin (%48.9) ile tedavi edilen hastalarda ilave depo antipsikotiklerin kullanım oranının daha yüksek olduğunu göstermiştir (F=20.5, p<.001). Antikolinerjik kullanımı ise risperidon (%67.1) ve ketiyapin (%52.5) ile daha yüksek iken, olanzapin (%37.3) ve klozapin (%37.8) ile tedavi edilen hastalarda daha düşüktü (F=50.3, p<.001). Başlangıç antipsikotiğinin değiştirilme oranı ketiyapin (%25.3) için en yüksekken, klozapinle tedavi edilen hastalarda (%6.7) ise en düşüktü (F=12.63, p<.007).
Sonuçlar: Sonuçlar, ilave depo antipsikotik kullanım oranı, antikolinerjik kullanım oranı ve başlangıç antipsikotiğinin değiştirilmesi açısından atipik antipsikotiklerin klasik antipsikotiklere göre daha avantajlı olduğunu göstermenin yanısıra; atipik antipsikotiklerin kendi aralarında da anlamlı farklılıklara dikkat çekmektedir.