Objective: NMDA receptor antagonists were found to be effective treating alcohol withdrawal syndrome, preventing seizures, and decreasing daily alcohol intake in preclinical studies. But there were only few studies on the efficacy of NMDA receptor antagonists in humans. In this current study, we evaluated the effects of memantine, an NMDA receptor antagonist on alcohol withdrawal syndrome.
Methods: The study was planned as a prospective, randomized; double-blind study. In total, 32 patients enrolled in study. 16 patients were randomized to benzodiazepine plus memantine group and 16 were randomized to benzodiazepine plus placebo group. Memantine was administered to patients as 10 mg/day in first week of study and 20 mg/day in second week of study. Severity of alcohol withdrawal was measured by Revised Clinical Institute Withdrawal Assessment for Alcohol scale (CIWA-AR). Mean Corpuscular Volume (MCV), Gama Glutamyl transferase (GGT), Carbohydrate Deficient Transferrine (CDT), and Alcohol Using Disorders Identity Test (AUDIT) tests were also administered to evaluate patients. CIWA-AR scores of the two groups were compared with Mann-Whitney U test at 1st, 4th, 7th, 10th, and 15th days of treatment. P values were corrected for multiple comparisons.
Results: Two groups were identical on age, sex, marital status, education and employment. There were also no differences in AUDIT, CDT, MCV, and GGT scores between two groups at the beginning of the study. Mean CIWA-AR score of the memantine group was 23.63±7.24 and mean CIWA-AR score of the placebo group was 22.94±7.47 at the beginning of the study. The difference between two groups was not statistically significant. CIWA-AR scores of the memantine group were 7.88±4,37, 2.44±2.03, 0.94±0.99, and 0.25±0.44 respectively on the 4th, 7th, 10th and 15th measurement days. CIWA-AR scores of the placebo group were 8.63±4,79, 4.19±2.10, 2.50±1.82, and 1.13±0.96 respectively on the 4th, 7th, 10th and 15th measurement days. Although the decline in CIWA-AR scores was higher in memantine group, there was no statistically significant difference between memantine and placebo group. Memantine group had better improvement in tremor and sweating subscales of CIWAAR but this difference was not statistically significant.
Discussion: Despite the previous results that were mentioning that memantine was effective in alcohol withdrawal syndrome, we could not find statistically significant difference between two groups. Although memantine was not superior to placebo in our setting, randomized placebo controlled studies with more subjects and no extra medication might be helpful for showing efficacy of memantine and other antiglutamatergic agents in alcohol withdrawal syndrome.
Alkol geri çekilme sendromunda ek tedavi olarak memantinin etkinliği
Amaç: NMDA reseptör antagonistlerinin alkol geri çekilme sendromunun tedavisinde, nöbetleri önlemede ve günlük alınan alkol miktarını azaltmada etkili olduğu yapılan preklinik çalışmalarda gösterilmiştir. Ancak insanlarda alkol yoksunluğu sendromunda NMDA reseptör antagonistlerinin etkinliği ile ilgili çok az sayıda çalışma vardır. Bu çalışmada bir NMDA reseptör antagonisti olan memantinin alkol geri çekilme sendromu tedavisinde etkinliğini ölçmeyi amaçladık.
Metot: Çalışma prospektif, randomize, çift kör bir çalışma olarak planlanmıştır. Çalışmaya toplam 32 hasta alındı. 16 hasta benzodiazepin ve memantin grubuna randomize edilirken, 16 hasta benzodiazepin ve plasebo grubuna randomize edildi. Hastalara ilk hafta 10mg/gün memantin verilirken, ikinci hafta doz 20 mg/gün memantine yükseltildi. Alkol geri çekilme belirtilerinin şiddeti Gözden Geçirilmiş Alkol Geri Çekilme Şiddeti Derecelendirme Formu (CIWA-AR) ile ölçüldü. Hastaları değerlendirmek için ayrıca Alkol Kullanım Bozuklukları Tarama Testi (AKBTT), Karbonhidrattan yoksun transferin (CDT), ortalama eritrosit hacmi (MCV) ve gama glutamil transferraz (GGT) testleri kullanıldı. Mann-Whitney-U testi kullanılarak1., 4., 7., 10. ve 15. günlerde iki grubun CIWA-AR skorları karşılaştırıldı. Çoklu testler için p değerleri düzeltildi.
Bulgular: Her iki grupta yaş, cinsiyet, evlilik hali, eğitim ve iş sahibi olma açısından benzer özellikler gösteriyordu. Ayrıca çalışmanın başlangıcında her iki grup arasında AUDIT, CDT, MCV ve GGT skorları açısından fark bulunmadı. Çalışmanın başlangıcında memantin grubunun CIWA-AR skoru ortalaması 23.63±7.24 iken plasebo grubunun CIWA-AR skoru ortalaması 22.94±7.47 olarak tespit edildi. Gruplar arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı değildi. 4., 7, 10. ve 15. ölçüm günlerinde memantin kullanan hastaların CIWA-AR skorları sırasıyla 7.88±4,37, 2.44±2.03, 0.94±0.99 ve 0.25±0.44’dü. Plasebo grubundaki hastaların 4., 7, 10. ve 15. ölçüm günlerindeki CIWA-AR skorları ise sırasıyla 8.63±4,79, 4.19±2.10, 2.50±1.82 ve 1.13±0.96 bulundu. Ek ilaç olarak memantin kullananlarda CIWA-AR skorlarında düzelme daha iyi olmasına karşın, aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı değildi. Memantin kullananlarda ayrıca CIWA-AR ölçeğinin tremor ve terleme gibi alt ölçek puanlarında daha fazla düşüş bulundu. Yine de iki grup arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı değildi.
Sonuç: Memantinin alkol geri çekilme sendromu tedavisinde etkili olduğunu gösteren çalışmalara karşın çalışmamızda istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulmadık. Bizim çalışmamızda memantinin plaseboya üstünlüğü yoktu. Buna rağmen daha fazla denek sayısıyla, ek ilaç verilmeden yapılacak randomize plasebo kontrollü çalışmalar, memantinin ve diğer antiglutamaterjik ajanların alkol geri çekilme sendromundaki etkinliğini göstermede yardımcı olabilir.